سال گذشته وقتی فیلم «مانک» به کارگردانی دیوید فینچر که نامزد ۱۱ جایزه اسکار بود، با دو جایزه بهترین فیلمبرداری و بهترین طراحی صحنه مراسم را ترک کرد، بعید به نظر می‌رسید رکورد ناکامی‌اش به این سرعت بشکند. اما «قدرت سگ»، وسترن نامتعارف جین کمپیون، در کمتر از یک سال رکورد بدتری به جا گذاشت و با وجود نامزد شدن در ۱۲ رشته، فقط یک جایزه برد.

تا چند ساعت قبل از برگزاری اسکار ۲۰۲۲، به نظر می‌رسید که این فیلم اثر کارگردان سرشناس و باسابقه استرالیایی موفقیت سال گذشته «سرزمین کوچ‌گردها» ساخته کلویی ژائو را تکرار کند و حداقل جوایز بهترین فیلم و کارگردانی را به خانه ببرد. گرایش به تقدیر از فیلمسازان زن در سال‌های اخیر در جشنواره‌های اروپایی و جوایز سینمای آمریکا می‌توانست کمپیون را به عنوان تنها فیلمساز زنی که دو بار نامزد اسکار کارگردانی شده است، به موفقیت جدیدی برساند؛ اما وقتی مراسم اسکار ۲۰۲۲ پایان یافت، بیشتر لقب «بازنده بزرگ» مناسب اثر جدید او بود.

البته جین کمپیون با کسب جایزه بهترین کارگردانی یک موفقیت شخصی را به دست‌ آورد ولی فیلمش در سایر رشته‌ها مغلوب رقبای کمتر امیدوار شد و از همه مهم‌تر، در رشته بهترین فیلم قافیه را به فیلم اول یک کارگردان جوان‌تر باخت. به این ترتیب «کودا» که فقط در سه بخش نامزد اسکار شده بود، با برنده شدن در هر سه بخش، از نظر کمی، دومین فیلم موفق اسکار ۲۰۲۲ و از نظر اهمیت جوایز (بهترین فیلم، فیلمنامه اقتباسی و بازیگر نقش مکمل مرد)، پرفروغ‌ترین اثر سال شد.

از این نظر «تلماسه»، ساخته دنی ویلنوو، هم سال تلخ و شیرینی داشت. این فیلم علمی-تخیلی عظیم که داستان فرانک هربرت را بار دیگر به سینما آورده بود، تقریبا همه جوایز فنی را برد اما در هیچ‌یک از رشته‌های اصلی توفیقی نداشت و شش اسکاری که برد، نصیب عوامل دیگر به جز کارگردان و تهیه‌کنندگان و فیلمنامه‌نویسان شد.

دیگر بازنده بزرگ اسکار نودوچهارم انیمیشن «فرار» به کارگردانی یوناس راسموسن دانمارکی بود. این فیلم در سه رشته نامزد دریافت جایزه بود: بهترین فیلم بین‌المللی، بهترین مستند بلند و بهترین انیمیشن. بیشترین بخت این فیلم در بخش مستند بود و می‌توانست به اولین انیمیشنی تبدیل شود که اسکار مستند می‌گیرد؛ چون در دو رشته دیگر رقبای پرامیدتری داشت. اما در بخش مستند، هم مغلوب «تابستان روح» شد. این فیلم که داستان واقعی یک جوان دگرباش افغان در دانمارک را روایت می‌کند، کمی قبل‌تر در جوایز بفتا هم دستش از جایزه کوتاه مانده بود.

وقتی اولین بار اعلام شد که استیون اسپیلبرگ قصد دارد نسخه سینمایی جدید «داستان وست ساید» را کارگردانی کند، می‌شد انتظار داشت که حاصل کار محبوب جوایز سینمایی آمریکا باشد؛ به‌خصوص که او در برداشت جدید، برای اقلیت‌های نژادی و جنسیتی نقش پررنگی در نظر گرفته بود. اما با وجود نامزدی در هفت رشته، این فیلم فقط جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به دست آورد و در سایر رشته‌ها توفیقی نیافت.

«بلفاست» کنت برانا که شخصی‌ترین اثر کارنامه سینمایی او است و داستانش در میانه ناآرامی‌های دهه ۱۹۶۰ ایرلند شمالی می‌گذرد، دیگر فیلم اسکار ۲۰۲۲ بود که در هفت رشته نامزد شده بود. هرچند اهدای جایزه بهترین فیلمنامه غیراقتباسی به کنت برانا غافلگیرکننده به نظر می‌آید و اولین اسکار عمر او بعد از هشت نامزدی اسکار است، اما «بلفاست» به عنوان یک فیلم تاریخی سیاه و سفید که کیفیت تکنیکی قابل اعتنایی دارد، رقابت در رشته‌هایی مانند فیلمبرداری و طراحی صحنه و تدوین را به «تلماسه» واگذار کرد.

از میان دیگر فیلم‌های با نامزدی پرتعداد، «شاه ریچارد» هم فقط باعث شد ویل اسمیت اولین اسکار کارنامه‌ خود را بگیرد و در پنج رشته دیگر که نامزد شده بود، توفیقی نداشت. «لیکوریش پیتزا»، ساخته پل تامس اندرسن فیلمساز سرشناس آمریکایی، هم مانند «کودا» نامزد سه اسکار بود اما دست خالی از مراسم  بازگشت و در حالی که بختش برای دریافت جایزه بهترین فیلمنامه غیراقتباسی بیشتر از «بلفاست» بود، در نهایت اندرسون رقابت را به کنت برانا واگذار کرد.

دو بازیگر اصلی فیلم «ریکاردو بودن» یعنی خاویر باردم و نیکول کیدمن در رشته‌های بازیگر نقش اول مرد و زن نامزد دریافت جایزه بودند. با توجه به علاقه آکادمی به بازیگرانی که در قالب شخصیت‌های واقعی فرو می‌روند، کیدمن در نقش لوسیل بال، ستاره سال‌های دور تلویزیون و سینما، بخت زیادی برای دریافت یک اسکار دیگر داشت اما در نهایت، این جایزه به جسیکا چستین برای بازی در نقش یک شخصیت واقعی دیگر در فیلم «چشم‌های تامی فی» رسید.

دراسکار ۲۰۲۲، در اتفاقی کم‌سابقه، ۱۲ فیلم یک جایزه بردند؛ یعنی جوایز میان تعداد زیادی فیلم تقسیم شد. فقط سه فیلم در بیشتر از یک رشته توفیق داشتند و به این ترتیب یکی از عجیب‌ترین ترکیب‌‌های برندگان اسکار در سال‌های اخیر رقم خورد.